کد مطلب:153740 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:216
دفع ظلم از شیعه
حسین (ع) از مشاهده ظلم هائی كه از ناحیه معاویه بر شیعیانش می گذشت در رنج بود كه ستم بر آنان را به حد اعلا رسانیدند، خون هایشان را بدون دلیل می ریختند، حتی بزرگانی را كه نمی توانستند مستقیما با آن ها مواجه گردند و علنا آنها را بكشند ترور می كردند، و در این زمینه بی شرمی را به جائی رسانیدند كه معاویه به كشتن یاران علی افتخار می كرد، چنانكه به حسین علیه السلام اظهار داشت: یا اباعبدالله می دانی كه یاران پدرت را كشتیم و آنان را حنوط كردیم و كفن نمودیم و بر آن ها نماز خواندیم و دفن كردیم، حسین در جواب معاویه فرمود: لیكن، اگر دوستان شما را بكشیم نه آن ها را غسل می دهیم و نه كفن می كنیم و نه دفن خواهیم كرد (حسین علیه السلام با این جمله معاویه را محكوم كرد یعنی معاویه دوستان علی را مومن و مسلمان می داند كه احكام اسلامی را درباره شان اجرا می كند و با این عقیده آن ها را بدون جرم بقتل می رساند) معاویه منتهی درجه كوشش خود را در دشمنی با دوستان علی به كار برد و بهر نحو ممكن با آن ها تصفیه حساب كرد كه ما به چند نمونه از آنها اشاره می كنیم:
1 بزرگان آنان را مانند حجر بن عدی و عمرو بن حمق خزاعی و صیفی بن فسیل را اعدام كرد.
2- عده ای را مانند میثم تمار به دار آویخت و مثله كرد.
3- عده ای را زنده بگور كرد.
4- خانه افرادی از شیعیان علی (ع) را خراب كرد.
5- برای زنان شیعه ایجاد ترس و رعب می نمود مخصوصا زنانیكه در جنگ صفین با علی (ع) بودند مانند: زرقاء دختر عدی بن حاتم و ام الخیر با رقیه و سوده بنت عماره و ام البراء و بكاره هلالیه، اروی بنت حارث و دارمیه حجونیه، به فرماندارانش نوشت این زنان را جلب كرده به شام بفرستد، معلوم است برای یك زن چقدر سخت می گذرد كه او را از شهری به شهری آن هم با وسائل آن روز جلب كنند به ویژه آن كه بوسیله مأمورین مرد انجام گیرد.
6- به استانداران و فرمانداران اعلان كرد: گواهی دوستان علی را در محاكم نپذیرند.
7- همچنین طی بخشنامه ای دستور داد حقوق یاران علی را از بیت المال قطع كنند.
8- حدود پنجاه هزار نفر از شیعیان را به خراسان یعنی ایران امروز تبعید نمود.
9- و بالاخره بهر شكل ممكن برای شیعیان علی ایجاد ترس و رعب می نمود.
چون حسین علیه السلام از رفتار معاویه احساس خطر بیش از حد را نمود آن نامه تاریخی را برای معاویه نگاشت كه در آن اعمال زشت معاویه و خلافكاریهایش را یادآور شد و او را به اعمالش توبیخ كرد [1] .
1 بزرگان آنان را مانند حجر بن عدی و عمرو بن حمق خزاعی و صیفی بن فسیل را اعدام كرد.
2- عده ای را مانند میثم تمار به دار آویخت و مثله كرد.
3- عده ای را زنده بگور كرد.
4- خانه افرادی از شیعیان علی (ع) را خراب كرد.
5- برای زنان شیعه ایجاد ترس و رعب می نمود مخصوصا زنانیكه در جنگ صفین با علی (ع) بودند مانند: زرقاء دختر عدی بن حاتم و ام الخیر با رقیه و سوده بنت عماره و ام البراء و بكاره هلالیه، اروی بنت حارث و دارمیه حجونیه، به فرماندارانش نوشت این زنان را جلب كرده به شام بفرستد، معلوم است برای یك زن چقدر سخت می گذرد كه او را از شهری به شهری آن هم با وسائل آن روز جلب كنند به ویژه آن كه بوسیله مأمورین مرد انجام گیرد.
6- به استانداران و فرمانداران اعلان كرد: گواهی دوستان علی را در محاكم نپذیرند.
7- همچنین طی بخشنامه ای دستور داد حقوق یاران علی را از بیت المال قطع كنند.
8- حدود پنجاه هزار نفر از شیعیان را به خراسان یعنی ایران امروز تبعید نمود.
9- و بالاخره بهر شكل ممكن برای شیعیان علی ایجاد ترس و رعب می نمود.
چون حسین علیه السلام از رفتار معاویه احساس خطر بیش از حد را نمود آن نامه تاریخی را برای معاویه نگاشت كه در آن اعمال زشت معاویه و خلافكاریهایش را یادآور شد و او را به اعمالش توبیخ كرد [1] .
[1] تاريخ يعقوبي ج 2 ص 206 - حياة الحسين ج 2 ص 176 و 178 - شرح ابن ابي الحديد ج 3 ص 16.